आमच्या आईला पितळी भांडीच लागायची , त्यात कधी करपलयं असं मलाआठवत नाही, नंतर स्टील ,अॅल्युमिनियम आली पण आईचा व माझाही जीव रमला तो पितळी भांड्यातच . जुन्या कमलाबाई ओगल्यांच्या पुस्तकात पहिले वाक्य असतं , जाड बुडाचे पितळेचे कल्हईचे पातेले घ्यावे.व त्यात वड्या कराव्यात . पितळी भांड्यातअन्न खूप काळं चांगलं गरम रहातं .पदार्थ जास्त चांगला होतो हा अनुुभव मला आहे. मला स्टीलची भांडी स्वयंपाकासाठी आवडली नाहीत , अॅल्युमिनियमची मी वापरत नाही . लोखंडी पळी, ऊलथणं ,झारा ,कढई, तवा ह्या पाचांशिवाय माझा स्वयंपाक पुराच होत नाही ,
ते घासून मी नेहमीच पांढर करीत नाही काळा तवाही मला चालतो .
मी स्टीलच्या भांड्यात फक्त टोमॅटोचं सार करते बाकी फक्त कोशिंबीरी .
प्रत्येक पालेभाजी लोखंडी कढईतच होते . झाली की काढून ठेवते . लगेच जेवायचं तर नाही काढत. पण बाकी ईतर कितीही चमकदार जाहिरात बाजी केल्या भांड्याचा मला मोह पडला नाही
पितळ हे तांबं व जस्त यापासून करतात . तापवताना त्या पदार्थात
जस्ताचाzink_ चाअंश ऊतरतो . व तेवढा रोजच्या गरजेपुरता असतो . त्यामुळे रक्तातील साखर वाढत नाही असं संशोधन फार वर्षापूर्वी वाचलं होतं . सध्या बाजारात पितळ आहे पण मोडीत जास्त , घासणार कोण कल्हई करणार कोण ? प्रश्नच फार! ऊत्तरे शोधायचा आळस !सोयशास्त्राचे ऊपासक !मग तब्येत खराब झाली तरी चालेल पण आम्ही नाही पितळी भांडी वापरणार .
पण मी या बाबतीत मागासलेली. मी काही माझा हट्ट सोडला नाही . मी तीच जुनी पितळी भांजी वापरत राह्यले ,कल्हई करून कल्हईवाला शोधून काढून फार काय मी कल्हईही शिकले .
शोधलं की सापडतचं पण शोधायला मात्र हवं .
डॉ व्रुंदा कार्येकर
संपूर्ण स्वास्थ्य सल्लागार
#ज्ञानभाषामराठीप्रतिष्ठान
#अन्नपूर्णा
No comments:
Post a Comment